Politie blog: Geen gehoor

Nederland – Iemand vroeg me laatst wat het ergste was dat ik had meegemaakt. Ik ben al zestien jaar politieagent en heb in mijn werk van alles gezien, maar die ene gebeurtenis zal ik nooit vergeten. Misschien niet het ergste wat ik heb meegemaakt, maar het is een van de ergste dingen die je als mens kan overkomen.

We krijgen een melding binnen: ‘Geen gehoor bewoner’. De melder heeft zijn buurman al een poosje niet gezien en maakt zich ongerust. We bellen aan bij de woning. Geen reactie. Voorzichtig steek ik mijn neus door de brievenbus. Ik ruik een doordringende geur en weet uit ervaring helaas wat dit meestal betekent. We vermoeden dat de bewoner dood in zijn huis ligt maar om dat te bevestigen, moeten we eerst naar binnen. Voorzichtig gaan we elke kamer af. Je kan zomaar een overledene zien liggen en dat blijft toch altijd spannend.

Als ik de woonkamer binnen loop zie ik een man onderuitgezakt zitten in zijn houten stoel. De man is al in verregaande staat van ontbinding. Naast zijn hand ligt een telefoon. Zou hij geprobeerd hebben om iemand te bellen toen hij onwel werd? Gruwelijk. Voor de man ligt bloed op de grond. Misschien had hij een interne bloeding en is hem dat fataal geworden? Ik zal het nooit te weten komen, dit soort informatie krijgen wij meestal niet te horen.

Met dit trieste beeld op mijn netvlies loop ik naar de voordeur. Daar ligt een stapel post. Het onderste poststuk is van drie maanden geleden. Waarschijnlijk ligt deze man al zo’n drie maanden dood in zijn stoel… Als ik de identiteit van de man achterhaal, blijkt hij tijdens de afgelopen drie maanden ook jarig te zijn geweest.

Kennelijk leefde de man in zo’n eenzaamheid dat niemand hem miste, niemand hem bezocht en niemand hem persoonlijk wilde feliciteren op zijn verjaardag. Drie maanden na zijn sterven is er slechts één buurman die zei: ‘Ik heb hem al een tijdje niet gezien.’ Dat is pas triest.

Ik word weer even stilgezet bij het leven. Ik realiseer me hoe belangrijk het is om goede vriendschappen te hebben of contact met je familie. Ik kan alleen maar hopen dat ik nooit zo aangetroffen word.